ز آن تشتِ پُر ز لَختِ جگر در مقابلش            پیـدا بُود که زهـر چه کرده‌ست با دلش

مظلوم چون علی و به مظلومی‌اش گواه            آن پـاره‌هـایِ دل که بُـود در مـقـابـلـش

او حـاصـل نـبــوت و بــیـدادِ دشـمـنـان            از آب شعله‌خـیز، شرر زد به حاصلش

عُمْر حسن ز عُمْر علی سخت‌تر گذشت            تا آن که مرگ آمد و حل کرد مشکلش

از ورطه‌ای که بود کران تا کران، ملال            موجی زد و رسانْد شهـادت به ساحلش

هر مرد راست محرمِ دل، همسرش، ولی            غربت ببین که همسر او گـشته قـاتـلش

چشمش به لطف اوست "مؤید" که دم زند            گاه از مصائب وی و گاه از فـضائـلش